چند سال پیش که رمضان به شهریور برخورد ، من و تعدادی از اهالی سوباتان آستین بالا زده و مسجد را دایر کردیم . روحانی آوردیم و نمازهای جماعت ظهر و عصر و مغرب و عشا دایر بود .
هر شب خیرین مراسم افطاری داشتند .
کلاسهای قرآن دختران و پسران مرتب اجرا می شد .
دعای جوشن کبیر شبهای قدر مسجد سوباتان شهره آفاق شده بود . نماز عید فطرش حال و هوای دیگری داشت.
موقع اذان صدای اذان مسجد سوباتان از هاچا داش تا مجمع داش را در می نوردید و رویاییشان می کرد .
امسال صدای اذان مسجد سوباتان خاموش است .
گویا دینداران کوچیده اند .
وقت اذان که میرسد کوهها و دشتهای سوباتان دیگر آن غرور و سرمستی را ندارند . آنان که دغدغه دین دارند کجایند ؟ آنان که نصب چند بنر حفاظت از محیط زیست را توهین و دهن کجی به مقدسات انگاشتند و تهمت سودجویی و فرصت طلبی به بانیان آن کار خدا پسندانه زدند و با دادن اطلاعات غلط خاطر بزرگان دینی شهر را مکدر نمودند ، کجایند ؟ بزرگان دینی ما تعطیلی اذان مسجد سوباتان را هم دغدغه دینداری خود انگاشته نهیبی بر بانیان این کار ضد اخلاقی نیز بزنند و شاید این مشکل هم حل شود .
اینجا دیگر نیازی به اتحاد عوامل نطامی و انتطامی نیست ، با یک تذکر به کسانیکه خود را مسئول حتی صاحب کل سوباتان میدانند میشود این مشکل دینی را حل کرد .
