بهشت گلباران شد ….
شاید اگر یکی از موهبتهای طبیعی و خدادادی سوباتان (چمنزارهای وسیع – چشمه های پر آب – آبشارهای بی نظیر – جنگلهای انبوه – اقیانوسی از ابرهای سفید در زیر پا – هوای ییلاقی بی مثال – چهچه بلبلان و بلدرچینهای خوش آواز – گله گوسفندان و اسبهای زیبا – مردمی بی آلایش و مهمانپذیر و دشتهای شقایق و گلزارهای رنگارنگ و ………) در هر نقطه ای از دنیا بود ، آنجا را به منطقه نمونه و هدف گردشگری تبدیل کرده و زیر ساختهای این صنعت پر درآمد را در آنجا فراهم می ساخت . شکر خدا که همه این نعمتها در محلی بنام سوباتان جمع شده اند و ما حق داریم که بگوییم « بهشت سوباتان » . اما دریغ از حداقل امکانات……
این روزها که هنوز داوودیهای زرد سفره بر نچیده اند ، شقایقهای سرخ به طنازی نشسته اند و بار دیگر بهشت گلباران شده .
همزمان با این پدیده طبیعی ورود چوپانان و گله هایشان هم به مراتع آزاد شده است . هر چند چرای دام خسارت جبران نا پذیری بر مراتع زیبا وارد می کند اما برای عکاسان خالی از لطف نیست .
.JPG)
چادر سیاه چوپانان « پوری ها » یکی پس از دیگری دایر شده و همچون خالهای سیاهی به زیبایی ها می افزایند .
بچه های چوپانان هم در کنار جاده ها با فروش پونه و گیاهان داروئی به مسافران و ره گذران ، سهمی از این سفره رنگین دارند .
و عکاسان سر از پا نشناخته بهر وسیله ای خود را به دور این سفره رنگین می رسانند تا این زیبایی دوستان هم شکاری کنند و گاه خود شکار دیگری شوند .
گاهی توده های فشرده ابری سفید ، تابلوی نقاش هستی را زیباتر می کند .
شاید این دو شقایق عاشق هم اینگونه قد برافراشته اند تا عظمت آبشار زیبای « ورزان » را نظاره کنند و با ریزش آب زلالش گذر عمر را احساس نمایند .
اینها هم شاید کمی بیشتر از دیگران مورد لطف و محبت نقاش طبیعت قرار گرفته اند که اینگونه سرخترند .
ایکاش بتوانیم چاره ای بیندیشیم تا در کنار حفظ محیط زیست و منابع طبیعی و خدادادی با فراهم ساختن امکاناتی مناسب ، بهره برداری بیشتری از این همه استعدادهای بالقوه الهی بنمائیم .
