سوباتان 70 سال پیش.
به شهادت جمعی از اهالی مسن سوباتان ، این روستای ییلاقی در دهه 1320 یعنی حدود 70 سال پیش از رونق بسیار زیادی برخوردار بوده و بیش از 6 ماه جمعیت کثیری در آن زندگی می کردند و همچنین دهها خانوار دامدار بصورت دائمی در سوباتان سکونت داشتند که وجود ساختمانهای چوبی عریض و طویل بنام (کوم) که جهت نگهداری حداقل 200 راس گوسفند استفاده می شد مبین این ادعا است.
به گفته این شاهدان بازار سوباتان از رونق زیادی برخوردار بوده و اکثر بازاریان لیسار مغازه های خود در بازار لیسار را تعطیل کرده و به سوباتان کوچ می کردند.
رونق سوباتان باعث شده بود مراکز اجتماعی و امنیتی و رفاهی زیر در این ییلاق بوجود آید که امروزه بعد از گذشت 70 سال این مراکز در ییلاق سوباتان وجود ندارد:
1.بارار بسیار پررونق
2.حمام عمومی
3.پاسگاه انتظامی
4.پزشک عمومی
5. داروخانه
6. دامپزشک
7.داروغه شب
8.کارگاه رنگرزی
9.کارگاه قلع کاری
10.کارگاه چلنگری و آهنگری
11. پالان دوزی
12. چند خیاطی لباسهای محلی
مطلعین محلی علت این پس رفت را رها سازی مردم در دهه های 50 و 60 می دانند به این معنی که به دلایلی که هنوز آنها را نمی دانم مردم لیسار در این 20 سال اقبال کمی به کوچ به سوباتان داشته و تا حدودی سوباتان رها شده بود که پس از ایجاد راه ماشین رو دوباره مردم به سوباتان روی آورده و ساخت وسازهای بی رویه آغاز می گردد.
مهندس جابر منصوری که در آن زمان نوجوان بوده و به همراه خانواده خود همه ساله به سوباتان کوچ می کردند می گوید : آب حمام را از چشمه ای بالادست به محل هدایت کرده و با نصب بشکه یا تانکر در پایبن دست آن دو دوش چوبی ایجاد کرده بودند که مردم با نوبت از آن استفاده می کردند.
فرهاد انجامی می گوید: آب چشمه را با درست کردن جوی آب با سنگهای سفید و شفته آهکی به محل حمام انتقال داده بودند که آثار آن هنوز در نزدیکی خانه من مشخص است.
استاد ایرج نظیری می گوید : آب حمام را با روشن کردن هیزم در زیر تانکر و یا بشکه آب گرم می کردند . او می گوید خود من تا سال 1350 بطور مرتب هر سال به سوباتان کوچ می کردم ولی به دلیل استخدام بعد از آن تقریبا سوباتان را رها کردم.
جلیل صمدی یکی دیگر از شاهدان عینی می گوید : حمام را مرحوم استاد صادق یوسفی که چلنگر سوباتان بود با استفاده از حلب دوش و لوله ساخته و راه اندازی کرده بود و فرزند ایشان مرحوم محمود یوسفی در اداره حمام به پدر کمک می کرد.
از مرحوم معروف عمو خیاطی نیز شنیده بودم که بانیان اصلی ساخت حمام مرحومین مغفورین حاج علی اکبر پورحسن و حاج امرا خوشقدم و چند تن دیگر از خیرین متمکن روستا بوده اند . او می گفت این تصمیم که در ماه رمضان در مسجد سوباتان گرفته شد به دلیل امکان رعایت امورات شرعی روزه داران بود.
ایشان توضیح داد که یکی از حاضران در مسجد گفت : علت عدم حضور مردم در مسجد نبود حمام و عذر شرعی اهالی است که مرحوم استا صادق یوسفی که در این جمع حضور داشت اعلام کرد که اگر امکاناتی در اختیار من گذاشته شود می توانم حمام عمومی راه اندازی کنم که بزرگان محل اعلام آمادگی نموده و آن مرحوم حمام را ساخت.
