جاده سوباتان از کیش دیبی تا بازار سوباتان بطول 35 کیلو متر خاکی است.
قرار است این جاده به عرض 8 متر آسفالت شود و چند سالی است که تعریض جاده ادامه دارد.
اخیرا این کار سرعت گرفته و دستگاههای راه سازی در ایام تعطیل نیز مشغول کارند.
گفته می شود با توجه به گاز کشی به روستاهای رزه و بسک پیمانکار موظف شده تا بخاطر لوله گذاری گاز این مسیر را زودتر آماده کند.
از طرفی شنیده ها حاکی است که برای بریدن و اصلاح پیچ های خطرناک از کافه هوشنگ تا باتمان بولاغ مبلغ 200 میلیون تومان اعتبار گذاشته شده است و پیمانکار نیز تعیین شده است.
بهر تقدیر در آینده نه چندان دور جاده کیش دیبی به سوباتان آسفالت خواهد شد و سوباتان مانند کلاردشت و دیگر ییلاقات گیلان مورد هجوم ماشینهای شخصی قرار خواهد گرفت.
حال این سئوال مطرح است که آیا دفتر اداره کل روستایی استانداری گیلان و اداره کل میراث فرهنگی و اداره کل منابع طبیعی و سایر ادارات مربوطه به موازات رسیدن آسفالت به سوباتان برنامه ای برای حفاظت از این ییلاق زیبا دارند؟
آیا با رسیدن پای انواع خودروهای سواری و آسان شدن تردد ، سوباتان مورد هجوم انبوه ویلا سازان غیر بومی قرار خواهد گرفت؟
آیا چمنزارهای سرسبز سوباتان که همینک با گله های گوسفند تزیین می شود به محل تاخت و تاز انواع ماشینهای آفرودی تبدیل خواهد شد؟
آیا دشتهای شقایق اطراف ییلاقات سوباتان نابود خواهند شد؟
آیا زمینها به قطعات کوچکتر و خانه های معمولی به برجهای چند طبقه تبدیل خواهد شد؟
آیا سوباتان به حیران دیگری تبدیل خواهد شد؟
در حال حاضر از حدود 500 خانه موجود در سوباتان فقط و فقط 2 خانه متعلق به افراد غیر بومی می باشد که درصد بسیار ناچیزی است ،آیا با آمدن آسفالت این موازنه بر هم خواهد خورد؟
آیا با تسهیل تردد هجوم غیر استاندارد و بیش از ظرفیت گردشگران به سوباتان صورت خواهد گرفت و این عامل نیز موجبات بیشتر تخریب را فراهم خواهد آورد؟(همان اتفاقی که سالهاست در ایام تعطیلات نیمه خرداد تکرار می شود که نه سودی برای کارگزاران گردشگری سوباتان دارد و نه متناسب با ظرفیت سوباتان است.)
همه این آیا و اگرها با برنامه ریزی صحیح قابل پیشگیری است تا فاجعه زیست محیطی که در دیگر ییلاقات بکر ایران اتفاق افتاده در سوباتان عزیز و زیبا تکرار نشود.
چند پیشنهاد زیر چاره ای بر این درد :
1.اجرای سریع طرح هادی که اخیرا موافقت اولیه با اجرای آن بعمل آمده تا مناطق مسکونی و غیر مسکونی تفکیک و مشخص شده و از ساخت و ساز در مناطق طبیعی و ملی پیشگیری گردد.
2. ایجاد پارکینگ عمومی در ورودی سوباتان و جلوگیری از ورود ماشینهای مسافران(این کار ضمن جلوگیری از تخریب منطقه اشتغال مناسبی برای افراد بومی ایجاد می کند.)
3. ارائه طرح معماری مناسب توسط بنیاد مسکن و جلوگیری از آپارتمان سازی و خصوصا برج سازی.
4. تشکیل یک کمیته فنی در بخشداری لیسار بمتظور جمع آوری نظرات و راه حلها و ارائه آن به ادارات ذیربط و پایش دائمی موضوع بمنظور پیشگیری از تخریب سوباتان.
و……..
بالاتر از همه این موارد همت بالای اهالی بومی سوباتان است که می تواند این یبلاق زیبا را از گزند ناملایمات پیش رو محافظت نماید.
