خیلی ها فکر می کنند با بارش اولین برف سوباتان تعطیل می شود . در حالیکه زندگی در زمستان هم در سوباتان جاری است . شاید زیبائیهایی در این فصل در سوباتان وجود دارد که در فصول دیگر همانند آنها نیست . چند سالی است که با جمعی از دوستان سعی در توسعه این تفکر داشته و گاه و بیگاه ، حتی با بسته بودن راه ماشین رو با پای پیاده خود را به معشوق می رسانیم .
جمعه 3 بهمن 93
در بیشتر ایام زمستان برف زیادی در سوباتان وجود ندارد که مانع تردد اهالی شود ، بلکه در قسمتهایی از مسیر راه باد و بوران زمستان برفها را روی هم انباشته و موجب بسته شدن راه می شود که آنهم با چند ساعت کار یک لودر اداره راه قابل حل است .
دور هم بودن در سوباتان لذتی دارد که هیچ مشکلی مانع از این جمع نمی شود . سفره اگر چه رنگین نیست اما صفای بیشتری دارد .
اتفاق جالبی در این سفر افتاد که ابتدا تلخ و نگران کننده بود ولی در آخر به خاطره زیبایی تبدیل شد . وقتی گروه پس از حدود 2 ساعت پیاده روی به سوباتان رسید ، متوجه شدیم سوئیچ یکی از پاترولها روی درب ماشین جا مانده است و داخل ماشین پر از وسایل شخصی . خیلی ها نگران بودیم . دلخوشی اکثر بچه ها به این بود که رهگذران سوئیچ را روی ماشین نبینند . وقتی غروب گروه خود را به ماشین رساند در کمال بهت این نوشته را روی درب ماشین دیدیم……
شاید این اتفاق در میان بیابان بسک یکی از مظاهر ” مدینه فاضله “ باشد ……
