از آنجائیکه ساکنین اصلی سوباتان دامداران و چوپانانی هستند که قرنها در این منطقه زیبا به گله داری مشغول بوده اند ، لذا فرهنگ و سنن حاکم بر این منطقه نیز متاثّر از آداب و رسوم این قشر از جامعه است . چوپانان این منطقه همانند سایر قبائل دارای رسومات خاص خود بوده و لذا ورزشهای بومی معمول در این منطقه نیز بر گرفته از آداب آنان است . اهالی بومی این منطقه از قدیم الایام ورزشهایی را از قبیل اسب دوانی – کشتی محلی – طناب کشی – کودی کودی یا بورک کُتدی قاشدی – قیش بازی(کمر بند بازی) – چلینگ آغاجی – خی خی بازی(لی لی بازی) – سرسره بازی با تخته – آتمون باشی قزل و هرنه کی بازی انجام می دادند که متاسفانه با گذر زمان تعدادی از این ورزشها و بازیها از بین رفته و ورزشهای جدیدی از قبیل فوتبال و والیبال و غیره جایگزین آنها شده است . برای اجرای ورزشها و بازیهای بومی نیاز به وسیله ورزشی خاصی نبود و ورزشکاران معمولاً از وسایل شخصی خود همچون کلاه شال – کمربند – چوب دستی و غیره استفاده می کردند . چند سالی است که تعدادی از علاقمندان و مسئولین محلی با برگزاری جشنواره ورزشهای بومی و محلی سعی در احیای این ورزشها را دارند . در این جشنواره که معمولاً در مرداد هر سال در چمنزار وسیعی بنام ( بیده پشت ) درسوباتان برگزار می شود ، اکثر مسئولین شهرستان و جمع کثیری از اهالی شرکت می کنند . در این جشنواره ورزشهایی از قبیل اسب دوانی – کمربند بازی و طناب کشی برگزار می شود . لازم است مسئولین محلی ورزش ، ضمن باز شناسی ورزشها و بازیهای فوق الذکر با کمک گرفتن از پیش کسوتان و آموزش آنها به نسل جوان و برگزاری کامل این ورزشها در جشنواره های محلی در احیای آنها تلاش نمایند .
جشنواره تابستان 86 میدان ورزشی بازار سوباتان(عکس از استاد سید ضیاء عسگری)
نمائی از جشنواره تابستان 89 چمنزار بیده پشت
مسابقه طناب کشی
مسابقه قیش بازی ” کمر بند بازی”
این جشنواره که تنها فعالیت عملی در خصوص فرهنگ بومی منطقه و تنها دلخوشی دامداران و ییلاق نشینان سوباتان بود بنا به دلایل نامعلومی که شاید انگیزه سیاسی نیز داشت ، در سال 91 تعطیل شد .
جشنواره سال 92 در اواخر تابستان و با عجله و بدون هماهنگی و اطلاع رسانی کامل به مردم و شاید در حد یک رفع تکلیف به اجرا در آمد .
شاید حضور آقای شکری و در کنار ایشان فرماندار و تنی چند از مسئولین تنها امتیاز این جشنواره بود .البته این برنامه های فرهنگی باید وسیله و بهانه ای باشد برای ملاقات با مردم و شنیدن درد دلهای آنان و نهایتاً آشنایی با مشکلات و حل آنها ، ولی متاسفانه این تجمع ها بدون بهره برداری به اتمام میرسد .
