در زمانهای قدیم که زندگی ماشینی نشده بود و استفاده از چهاپایان رونق داشت ، نعلبندی یا نعل کشی چهارپایان یک حرفه و شغل پر رونقی بود. نعلبندان نعلهای فلزی را با مهارت خاصی به کف پا و سم اسب و قاطر نصب کرده و سپس ناخنهای اضافی حیوان را کوتاه می کردند تا در حین باربری در جاده ای سنگلاخی پای حیوان آسیب نبیند.
گرچه این صنعت در میان دامداران و عشایر در حال منسوخ شدن است اما گاها عشایر برای حفاظت از چهارپایان اندک خود این کار را انجام می دهند.
در تصویر زیر نعلبندی اسب بارکش در روستای گزنه هونی سوباتان نشان داده می شود.
