قوم بزرگ تالش با هزاران سال تاریخ و تمدن درخشان در گستره ای به بزرگی حاشیه رود کورای آذربایجان شوروی تا رودخانه سفید رود گیلان در امتداد سلسله جبال البرز دیرینه درخشانی دارند و در تاریخ تمدن ایران عزیز برگهای زرینی را بخود اخصاص داده است.
زبان این قوم تالشی بوده و بعنوان یک گویش مستقل با ریشه فارسی اصیل ایرانی تاکنون حفظ شده است.
این گویش کهن در مناطق گوناگون دارای تفاوتها و لهجه های مختلفی بوده و اختلاف کمی با گویش مناطق مختلف دارد.
در این میان زبان ساکنان بومی سوباتان نیز تالشی بوده و در طول اعصار و قرون مختلف بومیان زبان سنتی و مادری خود را حفظ نموده اند.
به همین دلیل نام اکثر مکانها و محلها و چشمه ها و راهها و غیره نیز بزبان تالشی بوده که در اینجا به تعدادی از این نام جاها اشاره میکنم:
سووتون= محل رویش گلپر
گزنه هونی = چشمه گزنه
بیده پشت = کوه بدون درخت
خشکه دره = دره خشک
هونی یش =
ونه پشته = کوه پوشیده از درخت ون
سو کدی (سوک هاندی) = محل آواز خوانی قرقاولها
آلوشا تک = قله کوه پوشیده از درخت آلوش (راش)
آلوشا چول = دره پوشیده از درختان آلوش
ورازان (وَر وَزَن) = آبشار با آب زیاد
وَزَن بِِن = منطقه پایین آبشار
وَزَن سر = منطقه بالای آبشار
شته ژی = کوه کج
سله مر =
کله مر = روستای بزرگ
کنز =
وزا چول = دره درختان گردو
جهنمه رو = دره و راه جهنم
تیفیه ژی (تیفیجه) = کوه پوشیده از درختان تیفی
چولا چولا هونی = چشمه ای در منطقه چاله چاله
زرده هونی =چشمه زرد
سیو هونی = چشمه سیاه
سرد اوبا هونی = چشمه آب سرد
لوری چول = چاله ای بشکل لار
چم چمی = منطقه ای پیچ در پیچ
زقادابر =
عناف =
درازا چول = دره دراز و هموار
البته نا گفته نماند که در قرون معاصر مراودات زیادی بین اهالی استان اردبیل کنونی به دلیل مجاورت و هم مرزی بین تالش بزرگ و این منطقه ایجاد شده و به دلیل سردی هوا خصوصا در نیمه دوم سال و ملایم بودن آب و هوای منطقه خزری مهاجرتهای زیادی به تالش صورت گرفته و از طرفی گماشته شدن حاکمان مختلف در دوره قاجار و صفویه در بلاد تالش زبان ترکی نفوذ شایان توجهی در تالش و میان تالش زبانان داشته است و لذا بعضی از محلها و مکانها بزبان ترکی نامگذاری شده که سوباتان نیز از این قاعده مستثنی نبوده.
در این بخش به تعدادی از نام جاهای ترکی سوباتان نیز اشاره می نمایم :
سوباتان = محل فرو رفتن آب
هاچا داش = سنگ دو شاخه
میجمع داش = سنگ بشکل سینی و میجمع
آلچالق = جنگل پوشیده از درختان آلوچه
آق دوش = سینه کوه سفید
قوری دره = دره خشک
قارا بولاق = چشمه سیاه
ساری بولاق = چشمه زرد
