وقتی نام دریاچه نئور را می شنویم ، ناخودآگاه ساحلی زیبا و سر سبز ، مملو از انواع گلهای قشنگ با نسیمی ملایم و روح انگیز ، همراه با جنب و جوش دامداران و زنبورداران بومی و حضور گردشگران پرشور در ذهنمان تداعی می کند .
شنیده بودم از قدیمی ها که زمستانها سطح دریاچه زیبای نئور چنان یخ می زد که راه برای چاروادارها کوتاه می شد . آنها زحمت دور زدن دریاچه را بخود نداده و با چهارپایان خود از روی یخبندان سطح دریاچه نئور عبور و مرور می کردند . اما پذیرش و تصور این امر برایم کمی سخت بود . همیشه در این فکر بودم که ای کاش بتوانم در زمان یخبندان دریاچه گذری به آنجا داشته باشم تا تصویری متمایز از آنچه که در ذهن همه نقش بسته را در اختیار بینندگان دوستدار طبیعت قرار دهم .
شانس یاریم کرد و 9 فروردین 93 توانستم خود را به ساحل نئور برسانم . همه چیز متفاوت بود و شنیده های قدیمی واقعیت داشت .
سطح دریاچه به تخته ضخیمی از یخ تبدیل شده ، تماشایش چه لذت بخش است !
اما خلوت و تنهایی اش کمی آزار دهنده …..
ای کاش مثل بهار و تابستانش شلوغ بود پر هیاهو ….
دل می گوید برو ..
ولی عقل منطق حکم می کند ، قدمهای اول را با احتیاط بردار ….
راه رفتن روی سطح دریاچه غرور انگیز بود .
لَم دادن و دراز کشیدن هم نوعی غرور….. شاید شنا کردن در تابستان این چنین لذت بخش نباشد .
گرچه پیاده روی روی سطح دریاچه ترس و واهمه سقوط را هم داشت ، ولی مشاهده رد پای انسانها و احشام که روزهای قبل در آنجا تردد داشتند کمی دل آدم را قرص می کرد .
ای کاش از آن همه گردشگر بهار و تابستان ، کمی هم در زمستان به این مناطق زیبا سری بزنند و طبیعت بکر این مناطق را از تنهایی در بیاورند .
جای همه دوست داران طبیعت خصوصاً علاقمندان ورزشهای زمستانی (اسکی بازان روی یخ – اسکیت بازان و حتی تیوپ بازان) خالیست …..
خلاصه اینکه چه فرصتهای شغلی نابی در کنار این موهبتهای الهی فراموش شده از دست می رود !