بقاء هر قوم و هر ملتی بستگی به بقاء فرهنگی آن قوم دارد.
فرهنگ قوم تالش با بر خورداری از دیرینه چند هزار ساله در کشاکش صنعتی شدن و ماشینیسم همانند فرهنگ اقوام و ملل دیگر در حال استحاله و اضمحلال است.
مظاهر فرهنگی و اجتماعی یک ملت در زبان و لباس و غذا و آداب و رسوم سنتی و ورزشها و بازیهای و آوازها و ترانه ها و ضرب المثلها و باورهای اجتماعی آن قوم و ملت خلاصه می شود.
در دهه های اخیر مظاهر فرهنگی قوم تالش نیز همانند اقوام دیگر بیش از پیش در حال استحاله و از بین رفتن است.
تالشان امروز با افتخار به فرزندان خود زبان فارسی یاد داده و از کودکی آنها را به کلاسهای زبانهای خارجی هدایت کرده ، لباسهای مد روز برایشان تهیه کرده و آوازها و ترانه ها و سنتهای بیگانگان را یادشان می دهند.
خیلی از فرزندان ما دیگر نام غذاها و لباسها و ادوات زندگی سنتی تالشان را نمی دانند.
پوشیدن لباس محلی نوعی عیب و ننگ محسوب می شود مگر در مراسم ها بعنوان یک تفریح.
دیگر غذاهای سنتی به مذاق بچه های ما خوش نمی آید و آرزو و آمال آنها خوردن انواع فست فودهاست.
همه این ادعاها در چند سالی که در موزه مردم شناسی سوباتان فعالیت دارم برایم مسجل شده است.
بیاییم فرهنگ تالشمان را پاس بداریم.
