وقتی نام سوباتان را می شنوی ، دنیایی از سبزه و دشتهای شقایق و گلهای رنگانگ و چشمه های پر آب و آبشار و … در ذهنت تداعی می شود . اما این بار رنگها عوض شده اند و دوست داران سوباتان در سی و هفتمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران به بهانه جشنواره آدم برفی ، دنیایی از سفیدی و یکرنگی را به چشمان طبیعت دوست شما تقدیم می کنند .
مدتها بود که فریاد می زدیم زمستان سوباتان چیزی از بهارش کم ندارد . سوباتان اگر زیباتر از آلوارس ، شمشک و دیزین نباشد ، کمتر از آنها هم نیست . این ییلاق زیبا می تواند به قطب ورزشهای زمستانی شمال کشور تبدیل شود . سرمایه های کلانی از قبیل خانه و ویلاهای مجهز ، بازار مستعد و دهها مورد از امکانات لازم برای یک منطقه توریستی زمستانی در این ییلاق زیبا سالی 6 ماه بلااستفاده رها شده است .
امید داریم اولین جشنواره آدم برفی سوباتان که روز جمعه 16 بهمن 94 برگزار شد ، سرآغازی برای تحقق این آرزوی دوست داران سوباتان باشد .
بخشدار زحمتکش لیسار جناب آقای اولیلیی و شهردار جوان و اعضای شورای شهر لیسار مشوق هیئت مردمی جشنواره سوباتان بودند که از همه این عزیزان کمال امتنان را داریم .
جشنواره سوباتان به مناسبت ایام دهه فجر برگزار می شد و این زوج سفید پوش آمده بودند تا در راهپیمایی 22 بهمن سوباتان شرکت کنند .
حضور خانمها و خانواده ها در این جشن مردمی انقلاب بی سابقه بود . همه مردم دعوت شده بودند . زن و مرد ، دختر و پسر ، پیر و کودک . این مسابقه هیچ محدودیتی نداشت .
در سوباتان فقط جشنواره نبود ، عروسی هم داشتیم . عروس خانم برسم تالشان شال قرمز بر کمر بسته در میان هیاهوی میهمانان ، انتظار آقا داماد را می کشید تا دست در دستش حلقه کرده و سوار بر توسن خوشبختی بسوی اینده ای درخشان گام بردارند .
خانواده پیشوایی این جشن عروسی را به میهمانان جشنواره هدیه کرده بودند تا میهمانان جشنواره نیز در عروسی بچه هایشان این شادی را جبران کنند .
اشتباه نشود اینجا خیابانهای شلوغ شهرهای بزرگ نیست ، ورودی میدان جشنواره سوباتان است . ازدهام جمعیت بی نظیر بود . حتی خود بنده انتظار چنین استقبالی را نداشتم .
شرکت کنندگان بقدری خوشحال بودند که مراسم با گلوله برف بازی شروع شد . بزرگ و کوچک بجان هم افتادند و تا می توانستند همدیگر را با گلوله های برفی هدف قرار دادند . شادی و سرور این جمع بزرگ و خودمانی و مردمی وصف ناپذیر بود .
حضور دانش آموزان دبستان صلوه کلمر و سقاچول که در یک کیلومتری سوباتان واقع شده بهمراه معلم و اولیاء شان در این مراسم ، زیبایی و شیرینی خاصی به جشنواره بخشید .
حاضرین با افتخار عکسی یادگاری با این بچه ها گرفتند و بلافاصله بچه ها در دو گروه مشغول ساخت مجسمه های برفی خود شدند .
البته جایزه ویژه هر 10 دانش آموز و معلم زحمتکش آنها از قبل تدارک دیده شده بود .
آدم برفیها با موضوعات آزاد ، گروهی و فردی ساخته می شدند و گویا بچه های مدرسه کلمر و سقاچول خیلی تمرین کرده و با آمادگی کامل وارد میدان مسابقه شده بودند . چرا که در کمترین فرصت اولین تندیس ها را ساخته و بنمایش گذاشتند .
و نی نوازان محلی در گوشه و کنار میدان مسابقه هنر نمایی می کردند .
این جشن نه مجری رسمی داشت و نه ….. همه حاضران هم میهمان بودند و هم میزبان ، هم مجری بودند و هم ناظر و هم داور …
قرار شد ساعت 1 هیئت داوران محلی به مجسمه ها امتیاز داده و جوایز منتخبین در مراسم پایانی اهداء گردد .
تلاشها و همکاری ها ستودنی بود و هنر نمایی ها خستگی ناپذیر …
کمی آن طرفتر هم در بازار سوباتان ، زندگی و هیاهو جریان داشت . گویا بازار جان دوباره گرفته بود و آن سکوت مرگبارش در هم شکسته بود.
قصابیها دوباره بساطشان را دایر کرده بودند .
بوی کباب بره خوشمزه که خود یکی از جاذبه های سوباتان محسوب می شود ، همه جا پیچیده بود .
ساعت یک صوت پایان مسابقه بصدا در آمد . هیئت داوران 5 نفره مجسمه ها را از 1 تا 19 شماره گذاری کرده و امتیاز دادند .
ببر خفته در دشت سوباتان که امروز جایش در منطقه حفاظت شده لیسار خالیست ، مقام اول را کسب کرد .
تبریک به بابک اسدپور و گروه دوستانش ….
دومی مشترکا همان عروس خانم و زوج شرکت کننده در راهپیمایی 22 بهمن بودند .
رتبه سوم را تندیس مرد شال پوش تالشی کسب کرد که سجاد خوشقدم زحمتش را کشیده بود .
زرافه مرتضی جلیلی با 40 امتیاز چهارم بود .
البته همه شرکت کنندگان تمام تلاش خود را کرده بودند و ما هم برای تقدیر از زحمات آنها تصاویر مجسمه هایشان را بنمایش می گذاریم .
اتومبیل برفی کار گروه شاهین خوشحال
زانو زدن این حیوان زیر پای مجسمه ای از انسان ، حاضران را به یاد تصاویر اساطیری ایران باستان می انداخت .
عروس دیگری در گوشه ای از میدان مسابقه ، تلاش دوستانی که شادمانه دورش حلقه زده بودند .
کلبه ای برفی و مردی که آن دور دستها را می نگرد . شاید این صاحب کلبه منتظر میهمانی عزیز است .
این هنر نمایی هم حاصل زحمت گروه اوستا روحان باقری و دوستانش .
آدمکی دیگر با دماغی هویجی هم حاصل تلاش ابوذر جلیلی
آوین کوچولو هم اینگونه هنرش را بنمایش گذاشته بود .
حیوان دیگری در گوشه ای از میدان مسابقه ، این دشت سفید پوش را به باغ وحشی طبیعی مبدل کرده بود .
گرچه سلیقه ها متفاوت بود ، اما بنظر می رسید حیوانات سوژه ای مشترک در میان شرکت کنندگان می باشد .
و تندیسی دیگر آنطرفتر
روزی و روزگاری سوباتان چراگاه و زیستگاه اهوان و شوکاها و گوزن های شاخدار بود و امروز باید در عالم خیال تصویرشان را نقاشی کنیم و یا تندیسشان را از برف بسازیم .
و این هم کاری دیگر از ابوذر جلیلی
این نوجوان هم گوشه خلوتی را برای خلق اثر هنریش برگزیده بود .
و چه معصومانه در کنار مجسمه اش زانو زده و منتظر قضاوت داوران است .
این یکی شاید می خواست بگوید تندیس من مرد کار است و عمل ..
هر چه بود مسابقه با خوشی به پایان خود رسیده بود و حالا زمان اهداء جوایز منتخبین .
تجمع پایانی به بهانه اهداء جوایز فرصتی بود تا اهداف این جشنواره بیان شود و تذکراتی هم در مورد حفاظت از محیط زیست و پاسداری از این ییلاق بهشت گونه داده شود .
مردم سوباتان اینهمه شادی و سرور و زیبایی را پس از الطاف بیکران الهی مدیون تلاش شبانه روزی این دو جوانمرد تلاشگر بودند .
حسین رزم آرا و ناصری عزیز دو راننده سخت کوش اداره راه تالش
خدا را شاکریم که خیل عظیم شرکت کنندگان در این جشنواره یکی از اصول اساسی اکو توریسم و طبیعت گردی را بخوبی و زیبایی رعایت کردند :
(بوم گردان و طبیعت دوستان تنها چیزی را که از خود بر جای می گذارند رد پایشان است و تنها چیزی را که همراه خود میبرند عکسهای یادگاریشان)
و هیچ زباله ای از این همه جمعیت در دشتهای سفید پوش سوباتان باقی نماند .
بامید برگزاری جشنواره های بعدی :
جشنواره عکاسی در برف
جشنواره تیوب سواری
و ……
والسلام .
